Tekst – Poëzie

Hier vind je enkele teksten en poëzie gesprokkeld door de ritueelbouwers. Vanzelfsprekend zijn er zeer veel andere teksten te vinden.

Daarnaast zijn er links naar inspirerende websites.

Henri-Louis Bergson
“Als het op verlies aankomt, zijn er eigenlijk twee mogelijke antwoorden: vasthouden of loslaten. Aan ons mensen de taak te balanceren op het dunne koord dat tussen beiden gaat”

Men zegt dat liefhebben leven is. Dat is te weinig. Liefhebben is alles, ook nadat we iemand verliezen. Wanneer we iemand verliezen, gaan van tastbaar koesteren naar vormeloos liefhebben. Rituelen helpen om deze overgang te maken. Want dit is een overgang uit het hoofd, in het hart. Je kiest niet voor verlies, het overkomt je. Wanneer we in staat zijn in zachtheid met onszelf en anderen om te gaan op momenten dat het nodig is, kan tegenslag met goud omrand worden. Een verlies hoeft niet verdoezeld te worden. Het vormt een litteken waaruit kracht voor de toekomst geput kan worden. Een warme oproep om jezelf en elkaar te helpen om verdriet in stukjes te knippen en om de melodie van het leven terug te vinden.

Ramses Shaffy
Er was eens een jongetje dat schommelde in de wind, zijn verdriet was met de wolken weggevlogen. (uit song)

Sarah Michaux
Bloei
Nu longkruid woekert naast wilde hyacinten
staan we hier met haperende handen.
We hadden zo graag
je nog een keer aangeraakt
met de gloed van onze vingertoppen,
een zoen doen bloesemen op je huid,
vergeet-me-nietjes gewikkeld
tussen je laatste gedachten.
We zaaien zeelavendel, planten zwaardlelies
om je later terug te vinden in het paars van hun kroonblaadjes
en in alle kleuren van alle bloemen die je worden zal.
Herinneringen aan jou zullen bloeien, overal.

Carl Norac, (vertaling Katelijne De Vuyst)
Rouwbloemen
Er zijn woorden voor alles, zeggen ze,
woorden bij het leven, bij de dood.
Elke taal een tuin waaruit we ze zo te zien
naar hartenlust plukken, en vasthouden
met een laatste restje inkt of rakelingse lippen.
Alleen missen we die woorden soms,
nee, lang niet zo hard als jou,
maar vanochtend missen we ze
net zoveel als de gezichten eromheen.
Toch hielden we van de zachte stilte –
ze nam de gedaante aan van een vogel
die opvloog en ons openstelde
voor elkaar, gewoon als we hem zagen.
We hoefden het niet te zeggen maar
we hielden ervan in je voetspoor te lopen
en de wegen baanden zich in hun eentje,
verstrengelden zich zoals de jaren.
Sinds kort wordt een andere stilte ons opgelegd,
we mogen je niet zien, niet aanraken,
en niets in ons kan de eerste lettergreep
spellen van een vaarwel.
En toch, op dit ogenblik,
nu we nog in je voetspoor lopen
en onze woorden ontbreken
of in bloemen veranderen,
zijn we bij je, waar we ook zijn.
in welk braakland,
in welke leegte jij je ook mag bevinden,
niets is vandaag aanweziger
dan onze liefde.

Marinus van den Berg
Herinneren 
Jou herinneren 
is jou ontmoeten. 
Jou herinneren 
is jou weer zien; 
Jou herinneren 
is het goede van jou 
voort laten leven. 
Jou herinneren 
is loslaten  
wat onvruchtbaar leek. 
Jou herinneren 
is jou nog eens anders zien. 
Jou herinneren 
is stilstaan 
om verder te kunnen gaan. 

Toon Tellegen
Er zijn uren 
zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar. 
Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen 
zonder jou. Boten met hakkelende motoren, stroomopwaarts, 
zonder jou. 
Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken, 
greppels.
Vlinders zonder jou zijn er, en distels. Ontelbare. 
Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid. 
En er gaat geen uur voorbij, 
er is nog geen uur voorbijgegaan.

Links: