2020-2021 is een periode waarin ten gevolge van de Corona-pandemie de hele samenleving nog meer en anders met sterven en afscheid nemen geconfronteerd wordt. De omstandigheden maken dat afscheid nemen niet evident is en dat verbinding maken in het afscheid nemen moeizaam verloopt. Daardoor werd die nood aan verbinding sterk aangevoeld.
Het sterven ter sprake brengen is niet evident. Woorden ervoor vinden is niet vanzelfsprekend, het is een onderwerp waar sommigen niet kunnen/willen over praten.
Toch is het belangrijk voor het rouwproces dat afscheid nemen een plaats krijgt in de groep, het netwerk, waarvan de persoon/personen deel uitmaakten.
Bij het overlijden van een persoon hebben de verschillende culturen en levensbeschouwingen hun eigen rituelen die maken dat mensen kunnen afscheid nemen, binnen hun eigen geloofsovertuiging.
Er zijn steeds meer mensen die zich niet thuis voelen in de klassieke rituelen.
Onze samenleving is steeds meer een samenleven in diversiteit. Verschillende culturen, verschillende levensbeschouwingen leven naast of met elkaar in eenzelfde wijk, gemeente. Scholen, bedrijven, sportclubs, … hebben een zeer divers publiek.
Op het moment van sterven is er meestal een afscheid in de eigen gemeenschap. Maar ook het grotere netwerk waartoe mensen behoren, heeft nood aan een afscheidsmoment.
Hoe organiseer je zo’n divers afscheidsmoment en zorg je ervoor dat zoveel mogelijk mensen er zich in kunnen verbinden over de verschillen heen?
Een eigentijds afscheidsritueel 